Verslag 5 21 november
Door: battyencees
Blijf op de hoogte en volg cees
22 November 2011 | Nederland, Grouw
Verslag 5 21 november
Lieve allemaal,
We zijn weer veilig thuis! Gistermiddag gearriveerd, nadat we ’s morgens het nieuwe appartement van Chapine bekeken hadden in Utrecht, waarvan zij 5 december de sleutel krijgt. Er moet heel veel geverfd worden……….
Van de camping in Olhao, waar Kees met moeite één nachtje wilde slapen, zijn wij vertrokken naar Pedras dél Rei, een prachtige plek aan het wad. Een bruggetje over en je bent bij het strand, een kwartiertje lopen door dennenbossen. Er rijdt ook een treintje, makkelijk als je slecht ter been bent. Het heeft één spoor en rijdt dus op de terugweg achteruit. ‘s Morgens hebben we nog heerlijk in het zonnetje gezeten en hele grote schelpen gevonden op het strand en ’s avonds moest Kees voor het eerst een vest aan. Om 24.00 uur hoorden wij lawaai, bleken de vuilnismannen langs te komen om het vuil op te halen. Een heel apart tijdstip.
Na 2 nachten en langzaam wat minder mooi weer, rijden we via Tavira voor de boodschappen in een hele grote shoppingmall naar Altura, waar we op een groot geasfalteerd parkeerterrein staan met een waterkraantje. Daar is het een drukte van belang met camperaars die hun waterflessen gratis vullen. Hier staan ook veel overwinteraars, dorpje vlakbij en een plankier naar het strand. We hebben onderweg nog door Cacela Velha gewandeld, een schattig plaatsje hoog gelegen met uitzicht op zee, met witte huisjes, een lief kerkje en een klein kerkhof, waar iedereen bovenop elkaar in een soort muur begraven ligt. Waarschijnlijk ruimtegebrek en een steenachtige grond.
Vila Real de St. Antonio is onze laatste plaats in Portugal. We staan aan de haven op een heel groot parkeerterrein en we zijn lang niet de enigen. Er komen er steeds meer. Het stadje heeft hele rechte straten met witte straattegeltjes en een pleintje met sinaasappelboompjes. Een Engelse vrouw met een grote bus met eigen agregaat is de hele middag bezig geweest alle vuilniszakken die bij de glascontainers rondgesmeten lagen op te ruimen, glas in de container en zo verder tot op het laatst alles weer keurig opgeruimd was. Zij had zich er zo aan geergerd en als je niets doet, zei ze, woekert het verder, maar ik vond het erg moedig van haar.
Nadat wij een hele grote brug over gereden zijn, zijn we In Spanje. We gaan door het binnenland omhoog en onze eerste stop is Caceres, op een heel klein terreintje met sanizuil, waar we net nog bij konden, maar met een oud historisch centrum op loopafstand. Er bleek dat weekend een middeleeuwse markt te zijn, zo gezellig, allerlei kraampjes en de verkopers verkleed, straattoneel, muziekmakers. We dwalen wat rond en als het donker is, eten we aan een kraampje grote worsten met een homp brood. Het wordt steeds drukker met flanerende gezinnen.
De volgende dag rijden we naar Aguilar de Campoo en staan aan een riviertje. We drinken in de avondzon op het grote plein met arcades een pilsje voor 1,50. Via veel rotondes komen we de volgende dag weer op de A67 richting Bilbao. We zien sneeuw op de bergen, de Picos de Europa. We moeten via de N634 naar S. Sebastian, een slingerige weg , heel mooi, maar het schiet niet op en bij Ermua nemen we de tolweg tot Irun. Daar gaan we de grens over, na eerst nog even goedkoop tabak gekocht te hebben en waar het 24 graden is. Via Biarritz en Bayonne rijden we naar Dax om daar op een parkeerterrein te overnachten.
We moeten kilometers maken, want we hebben met Kees zijn broer afgesproken voor 15 november. Het is prachtig, zonnig herfstweer en we rijden de D933 richting Agen. De bomen langs de kant van de weg hebben prachtige herfstkleuren, later hebben we heel veel appelboompjes en druiven. De D666 richting Aiguillon biedt ons leuke oude dorpjes met oude huizen, kerkjes en een verdwaald kasteeltje ergens boven. Het laatste stuk is het gebied veel opener en we arriveren bij Villeneuve sur Lot, een Bastide. We staan op een plek, speciaal voor campers, er staat verder niemand, maar het is wel midden in het stadje. We bekijken de bakstenen kerk, heel donker met mooie gebrandschilderde ramen en een heel aparte toren en een pleintje met een fonteintje. Omdat alle winkels op maandag dicht zijn, is het een beetje dooie boel. Voor het eerst geen sandalen meer aan, maar schoenen en een spijkerbroek. Ook hier heeft de herfst zijn intrede gedaan.
De volgende morgen is er markt op het pleintje, de winkels open en dat maakt alles veel gezelliger. We rijden langs de Lot al meanderend , zien velden vol druiven, het is hier de wijnstreek van Cahors en arriveren in Lamourio, vlakbij Fontanes en een stukje onder Cahors, waar Pieter & Marjolein wonen met een hoogspanningsmast in hun tuin. Dat is een handig herkenningspunt. We kunnen mooi met de camper achterin hun grote tuin en genieten anderhalve dag en 2 nachten van hun gastvrijheid.
Als we de 17e vertrekken is het ‘s morgens is nog wat mistig. We rijden als een tierelier over de A20. Omdat er geen Route Nationale langs loopt, is dit stuk zonder tol. Bij Vierzon gaan we weer op de D2020 richting Orleans en na 467 km gereden te hebben stoppen we in Lamotte Beuvron, waar we onder de platanen staan aan een kanaal en lopend boodschappen doen bij Carrefour Market. De kachel gaat aan ’s avonds! De allereerste keer.
Onze laatste stop in Frankrijk is Laon, waar we onder de vestigingsmuren staan. We lopen door de poort, bekijken de sobere cathedraal van 110 m lang, 30 m breed en 24 m hoog met 2 zijbeuken en heel veel nissen met “merci”-bordjes uit 1902 en andere jaren en lopen wat door het stadje. Ik brand een echte kaars. In Portugal waren het allemaal elektrische lampjes. Het wordt mistig en vochtig.
Na 430 km gereden te hebben met een zonnetje en achter glas in de auto lekker warm, komen we bij mijn vriendin in Leersum, waar we een nachtje op haar binnenplaats kunnen staan. En de volgende morgen dus naar Utrecht in zeer dichte mist.
Berber had de kachel aangedaan en we kwamen dus in een warm huis. We gaan weer over tot de orde van de dag en dat zal wel inhouden om te beginnen Chapine helpen. En verder gaan we dromen waar onze volgende reis naar toe zal gaan. Het leven in een camper is elke dag een feestje.
Liefs Batty
Lieve allemaal,
We zijn weer veilig thuis! Gistermiddag gearriveerd, nadat we ’s morgens het nieuwe appartement van Chapine bekeken hadden in Utrecht, waarvan zij 5 december de sleutel krijgt. Er moet heel veel geverfd worden……….
Van de camping in Olhao, waar Kees met moeite één nachtje wilde slapen, zijn wij vertrokken naar Pedras dél Rei, een prachtige plek aan het wad. Een bruggetje over en je bent bij het strand, een kwartiertje lopen door dennenbossen. Er rijdt ook een treintje, makkelijk als je slecht ter been bent. Het heeft één spoor en rijdt dus op de terugweg achteruit. ‘s Morgens hebben we nog heerlijk in het zonnetje gezeten en hele grote schelpen gevonden op het strand en ’s avonds moest Kees voor het eerst een vest aan. Om 24.00 uur hoorden wij lawaai, bleken de vuilnismannen langs te komen om het vuil op te halen. Een heel apart tijdstip.
Na 2 nachten en langzaam wat minder mooi weer, rijden we via Tavira voor de boodschappen in een hele grote shoppingmall naar Altura, waar we op een groot geasfalteerd parkeerterrein staan met een waterkraantje. Daar is het een drukte van belang met camperaars die hun waterflessen gratis vullen. Hier staan ook veel overwinteraars, dorpje vlakbij en een plankier naar het strand. We hebben onderweg nog door Cacela Velha gewandeld, een schattig plaatsje hoog gelegen met uitzicht op zee, met witte huisjes, een lief kerkje en een klein kerkhof, waar iedereen bovenop elkaar in een soort muur begraven ligt. Waarschijnlijk ruimtegebrek en een steenachtige grond.
Vila Real de St. Antonio is onze laatste plaats in Portugal. We staan aan de haven op een heel groot parkeerterrein en we zijn lang niet de enigen. Er komen er steeds meer. Het stadje heeft hele rechte straten met witte straattegeltjes en een pleintje met sinaasappelboompjes. Een Engelse vrouw met een grote bus met eigen agregaat is de hele middag bezig geweest alle vuilniszakken die bij de glascontainers rondgesmeten lagen op te ruimen, glas in de container en zo verder tot op het laatst alles weer keurig opgeruimd was. Zij had zich er zo aan geergerd en als je niets doet, zei ze, woekert het verder, maar ik vond het erg moedig van haar.
Nadat wij een hele grote brug over gereden zijn, zijn we In Spanje. We gaan door het binnenland omhoog en onze eerste stop is Caceres, op een heel klein terreintje met sanizuil, waar we net nog bij konden, maar met een oud historisch centrum op loopafstand. Er bleek dat weekend een middeleeuwse markt te zijn, zo gezellig, allerlei kraampjes en de verkopers verkleed, straattoneel, muziekmakers. We dwalen wat rond en als het donker is, eten we aan een kraampje grote worsten met een homp brood. Het wordt steeds drukker met flanerende gezinnen.
De volgende dag rijden we naar Aguilar de Campoo en staan aan een riviertje. We drinken in de avondzon op het grote plein met arcades een pilsje voor 1,50. Via veel rotondes komen we de volgende dag weer op de A67 richting Bilbao. We zien sneeuw op de bergen, de Picos de Europa. We moeten via de N634 naar S. Sebastian, een slingerige weg , heel mooi, maar het schiet niet op en bij Ermua nemen we de tolweg tot Irun. Daar gaan we de grens over, na eerst nog even goedkoop tabak gekocht te hebben en waar het 24 graden is. Via Biarritz en Bayonne rijden we naar Dax om daar op een parkeerterrein te overnachten.
We moeten kilometers maken, want we hebben met Kees zijn broer afgesproken voor 15 november. Het is prachtig, zonnig herfstweer en we rijden de D933 richting Agen. De bomen langs de kant van de weg hebben prachtige herfstkleuren, later hebben we heel veel appelboompjes en druiven. De D666 richting Aiguillon biedt ons leuke oude dorpjes met oude huizen, kerkjes en een verdwaald kasteeltje ergens boven. Het laatste stuk is het gebied veel opener en we arriveren bij Villeneuve sur Lot, een Bastide. We staan op een plek, speciaal voor campers, er staat verder niemand, maar het is wel midden in het stadje. We bekijken de bakstenen kerk, heel donker met mooie gebrandschilderde ramen en een heel aparte toren en een pleintje met een fonteintje. Omdat alle winkels op maandag dicht zijn, is het een beetje dooie boel. Voor het eerst geen sandalen meer aan, maar schoenen en een spijkerbroek. Ook hier heeft de herfst zijn intrede gedaan.
De volgende morgen is er markt op het pleintje, de winkels open en dat maakt alles veel gezelliger. We rijden langs de Lot al meanderend , zien velden vol druiven, het is hier de wijnstreek van Cahors en arriveren in Lamourio, vlakbij Fontanes en een stukje onder Cahors, waar Pieter & Marjolein wonen met een hoogspanningsmast in hun tuin. Dat is een handig herkenningspunt. We kunnen mooi met de camper achterin hun grote tuin en genieten anderhalve dag en 2 nachten van hun gastvrijheid.
Als we de 17e vertrekken is het ‘s morgens is nog wat mistig. We rijden als een tierelier over de A20. Omdat er geen Route Nationale langs loopt, is dit stuk zonder tol. Bij Vierzon gaan we weer op de D2020 richting Orleans en na 467 km gereden te hebben stoppen we in Lamotte Beuvron, waar we onder de platanen staan aan een kanaal en lopend boodschappen doen bij Carrefour Market. De kachel gaat aan ’s avonds! De allereerste keer.
Onze laatste stop in Frankrijk is Laon, waar we onder de vestigingsmuren staan. We lopen door de poort, bekijken de sobere cathedraal van 110 m lang, 30 m breed en 24 m hoog met 2 zijbeuken en heel veel nissen met “merci”-bordjes uit 1902 en andere jaren en lopen wat door het stadje. Ik brand een echte kaars. In Portugal waren het allemaal elektrische lampjes. Het wordt mistig en vochtig.
Na 430 km gereden te hebben met een zonnetje en achter glas in de auto lekker warm, komen we bij mijn vriendin in Leersum, waar we een nachtje op haar binnenplaats kunnen staan. En de volgende morgen dus naar Utrecht in zeer dichte mist.
Berber had de kachel aangedaan en we kwamen dus in een warm huis. We gaan weer over tot de orde van de dag en dat zal wel inhouden om te beginnen Chapine helpen. En verder gaan we dromen waar onze volgende reis naar toe zal gaan. Het leven in een camper is elke dag een feestje.
Liefs Batty
-
22 November 2011 - 06:34
Willy:
Goedemorgen en welkom in Nederland weer.
Ja het zal wel wennen zijn,in ons koude kikkerlandje.
Maar jullie in ieder geval heel erg bedankt voor de verslagen van jullie mooie reis.
Misschien hebben wij er volgend jaar wel wat aan, we bewaren het in ieder geval goed.
Heel veel gr Willy en Fred -
23 November 2011 - 17:06
Hans En Tonny:
Hallo,
Wat hebben julie weer veel gezien deze maanden. Nu weer veilig thuis. We vonden het leuk om jullie op deze manier te volgen. Veel succes bij het klussen bij Chapine.
Hans en Tonny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
